YETER ARTIK
İlk Yayın : 1 Mart 2022 – Son Güncelleme 20 Ağustos 2022, 14:22
Sevgisizlikten dolayı Çaresizce mücadele eden, acılar içinde ne yapacağını şaşırmış bir halk ve yorgun, psikolojisi bozulmuş bir millet. Sevgi egemen olsa da rahatlasak…
Şu sağduyululuk denilen şey birtakım insanlar arasında dolanıp duruyormuş gibi geliyor bana. Hani diyoruz ya iyilik bulaşıcıdır diye, sağduyu da bulaşıcı olsa keşke… Bazı insanlara bakıyorum da. Sanki hiçbir şey yaşanmıyormuş gibi. Vur patlasın, çal oynasın. Dünyanın sonu gelse umurlarında olmayacak sanki. Kıskanayım mı yoksa kızayım mı bilemiyorum. Son zamanlarda izlediğim her şey, aldığım her haber beynimi uyuşturuyor. Ormanlarının daha fazla yanmaması, beyaz et diye nitelendirilen nice canlının acılar içinde tükenmemesi, varını yoğunu kaybeden onca insanın daha fazla çoğalmaması, “yeter artık nasıl bitiyorsa bitsin, son bulsun bu işkence.
Çok karmaşık bir dönemden geçiyoruz. Felaket üzerine felaket yağıyor sanki. Kazandıklarımız, edindiklerimiz, ilerletebildiklerimiz, geliştirebildiklerimiz değil koruyabildiklerimize seviniyoruz artık. Elimiz kolumuz bağlı izliyoruz olup bitenleri, bitmeyenleri ve bir türlü bitmek bilmeyenleri…
Pandemi, yangınlar, seller, yitip giden canlar, ormanlarımız, oksijenimiz, iklim krizi, kuraklık, mülteciler, doğal olmayan el yapımı afetler… Saymakla bitmiyor. Öyle ki uzaylılar istila etmiş deseler şaşırmayacağız. Hoş gelmişler, beş gitmişler. Mümkünse giderlerken bizi de alıp götürsünler belki oralar daha sakindir. Kafamızı dinleriz biraz. Nasılsın sorusuna bile nasıl cevap vereceğimizi bilemez olduk.
Kendimize üzülmeyi bıraktık Afganistan’a üzülüyoruz şimdi. Yaşayan bir ölü olmaya mahkum edilmiş kadınlar, çocuklar… Ecelini bekleyen ve onları ölüme terk eden, can havliyle kaçışan, uçağın kanadına binip otobüste yolculuk yapar gibi yolculuk yapabileceğini uman, korkudan ne yapacağını şaşırmış bir dolu insan.
Bu dünyada kötü olan ne yaşıyorsak hepsi sevgisizlikten, bencillikten.
Bırak sevsinler insanlar birbirlerini her ne şekilde olursa olsun. Ne zaman öğreneceğiz birbirimiz adına sevinmeyi. Ne zaman öğreneceğiz birbirimiz adına yaşamayı. Ne zaman öğreneceğiz birbirimiz olmazsa hiç birimizin olamayabileceğini. Rab Korkusu Bilginin Temelidir. Oysa Ahmaklar Bilgiyi Ve Terbiyeyi Küçümser….
